Jak utopić dziecko w kąpieli (2)

Komentarz praktyczny do wyroku TSUE z 14 grudnia 2023 roku o sygnaturze C-28/22.

1. Wszystkie pytania zadane TSUE zawierają błędy co do prawa polskiego, co przesądzać będzie o jakości odpowiedzi.

2. Błędem Trybunału jest przyjęcie, że sądy polskie stosują siatkę pojęciową z art. 3 dyrektywy, podczas gdy jest ona zupełnie odmienna, a w szczególności implementacja w art. 3851 k.c. nie zawiera pojęcia „nieuczciwego postanowienia”, ponieważ wprowadza własne „niedozwolone postanowienia umowne” z odmiennych przesłanek – co sprawia, że Trybunał inaczej rozumie i ocenia stan faktyczny, jaki mu w sprawie przedstawiono.

3. Termin „niedozwolone postanowienia umowne” w prawie polskim jest oparty na całkowitym uznaniu sędziowskim co do treści (naruszenie dobrych obyczajów) i oceny skutków (rażące naruszenie interesów konsumenta), podczas gdy norma unijna pozwala tylko na ocenę stanu równowagi praw i obowiązków stron przy zachowaniu dobrej wiary. Można zasugerować, że polska norma ma charakter formalny, a norma unijna materialny – co czyni różnicę fundamentalną i brzemienną w skutki.

4. Między innymi tym, że sąd polski uznał, że umowa zawiera „niedozwolone postanowienia”, za które uważa odesłanie do tabeli kursów banku (wbrew art. 111 § 1 pkt 4 prawa bankowego), a następnie wnioskował, że po usunięciu tabel kursów...