Równe wynagrodzenia w praktyce

Dyskryminacją może być np. przyznanie jednej z osób na analogicznych stanowiskach służbowego auta. Porównując wynagrodzenie pracowników uwzględnia się bowiem zarówno świadczenia pieniężne, jak i niepieniężne.

Celem pełnego zobrazowania, na czym polega prawo do równego wynagradzania oraz rozróżnienia sytuacji, w których rzeczywiście dochodzi do dyskryminacji płacowej, konieczne jest wyjaśnienie, jak należy rozumieć pojęcie wynagrodzenia oraz pracy takiej samej lub pracy o takiej samej wartości.

Polskie przepisy nie zawierają definicji legalnej wynagrodzenia. W zestawieniu z przepisami kodeksu pracy oraz regulacjami unijnymi uznaje się, że jest to świadczenie przysparzająco-majątkowe, które pracownik otrzymuje okresowo od pracodawcy za pracę wykonaną lub za gotowość do jej świadczenia w określonych przypadkach. Jest to nieodłączny element stosunku pracy objęty szczególną ochroną ustawową.

Składniki wynagrodzenia

Analiza Dyrektywy, w tym jej celu, a także orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości UE, prowadzi do wniosku, że pojęcie wynagrodzenia powinno być rozumiane w miarę możliwości szeroko. Przy ocenie, czy uprawnienie do równego wynagradzania zostało zapewnione w danej organizacji, należy więc uwzględnić wszystkie składniki wynagrodzenia.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt a Dyrektywy oraz orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości UE wynagrodzenie powinno obejmować nie tylko zwykłą, podstawową lub minimalną płacę godzinową lub płacę miesięczną, ale również składniki uzupełniające lub zmienne. W ramach tych składników należy uwzględnić...