Garb, czyli naruszenie istoty pożyczki

Dochodzenie „nadpłat” jako sposób na uzyskanie darmowego kredytu.

Wprowadzone do umów kredytów waloryzowanych lub indeksowanych do waluty obcej (tu: frankowych) tzw. tabel kursowych miało niewątpliwie na celu uzyskanie dodatkowego zysku dla banków, z uwagi na dokonywane przeliczenia kursowe. Kursy widniejące w tabelach uwzględniały przy tym marżę banku. Niektóre banki wskazują na to wprost w ogólnodostępnych dokumentach.

Wzrost kursu franka szwajcarskiego w stosunku do złotego polskiego spowodował wzrost ówcześnie płaconych rat kredytów w CHF, ale co najważniejsze – również wzrost salda zadłużenia.

Dotychczasowi kredytobiorcy frankowi, patrząc na coraz mniejszą różnicę pomiędzy płaconymi ratami kredytów CHF (pomimo spadającej stawki referencyjnej, co do zasady LIBOR 3M) a analogicznymi ratami w PLN, poszukiwali punktu zaczepienia, którymi stały się w skrócie postanowienia o tabelach kursowych, a ze względu na wskazany wyżej mechanizm (dodatkowa marża) stanowiły dla wielu nieuczciwy charakter rozliczenia po stronie banku (patrz wykres nr 1).

Banki, korzystając z przeliczeń ustalonych przez siebie kursów w tabelach kursowych, dały w ten sposób przeciwnikom procesowym oręż do walki.

Od wygranej w sprawie Dziubaków (wyrok TSUE z 3 października 2019 r. C/260/18) rozpoczął się co do zasady proces wnoszenia do sądów powództw o odzyskanie „nadpłat” przez...