Migracje i powroty Polaków

autor zdjęcia: a. frasunkiewicz

źródło: Rzeczpospolita

Do Polski wraca z emigracji około 50 tys. osób rocznie, ale niekoniecznie na stałe. Dla ludzi spoza Unii Polska jest natomiast atrakcyjna, bo jest w UE. Czy to wykorzystamy?

Członkostwo w UE dało Polkom i Polakom możliwość pracy i zamieszkania w innych krajach Unii i Europejskiego Obszaru Gospodarczego. Wiele osób wyjechało w poszukiwaniu lepszych warunków życia, co skutkowało tymczasowym spadkiem dostępności krajowej siły roboczej. W najbardziej dynamicznych latach 20-lecia w UE wyjechało z Polski 2,3 mln osób, podobnie jak w czasie największych migracji z przełomu XIX i XX w. Ostatnie lata przyniosły jednak wzrost liczby powrotów, głównie ze względu na poprawę sytuacji gospodarczej w Polsce, a także brexit i pandemię covidu. Do kraju wraca ok. 50 tys. Polek i Polaków rocznie (w 2016 r. nawet 74 tys.), ale to nie oznacza, że wracają na stałe. Zgodnie z zasadą swobody przepływu, osoby te mogły wyjechać ponownie.

Dlaczego nie powtórzy się fenomen emigracji poakcesyjnej z Polski

Określeniem „emigracja ostatnia” badacze nazwali migrację poakcesyjną z Polski, która miała dzięki wydłużeniu pobytu polskich migrantów za granicą i odpływowi z Polski osób ze średnim i podstawowym wykształceniem (zwłaszcza z Podlasia i Podkarpacia), przyczynić się do modernizacji (zmiany społecznej) polskiej gospodarki, rynku pracy i społeczeństwa. W tych strumieniach nadreprezentowane wobec okresu przed akcesją były osoby młode z wyższym wykształceniem. I tu koncepcja owej emigracji ostatniej została zaburzona – bo jak odpływ młodych,...