Dziaders jest OK, ale gdy przeprosi

autor zdjęcia: Netflix

źródło: Rzeczpospolita

Gliniarz Axel Foley (Eddie Murphy) i jego córka Jane (Taylour Paige)

Nowy „Gliniarz z Beverly Hills” z Eddiem Murphym próbuje coś ugrać dla dawnych bohaterów w dobie feminizmu.

Gdyby chodziło wyłącznie o próbę przypomnienia popularności filmu z Eddiem Murphym, którego pierwsza część w 1984 r. nastawiła na nowe tory kino, tworząc wzorzec komedii akcji, pewnie nie warto byłoby odgrzewaniem 40-letniego filmowego kotleta zawracać sobie głowy.

Przypominanie, że pierwszy film cyklu zarobił w przeliczeniu na dzisiejsze dolary 700 mln i dopiero w 2009 r. „Kac Vegas” pobił ten rekord dobre jest dla tych, którzy mają z tego chociaż pięć groszy. Na szczęście gliniarska akcja-reaktywacja, która przygotowuje też grunt pod udział Eddiego Murphy’ego w kolejnej części „Shreka”, została zaplanowana z rozmysłem. Na pewno nie chodzi tylko o to, by się pośmiać. A i tak musimy ciągle pamiętać, żeby plusy nie przesłoniły nam minusów.

Głos Afroamerykanów

Kiedy Eddie Murphy dostał po raz pierwszy główną rolę w „Gliniarzu”, wyszło na jaw, że z początku miała ją zagrać jedna z białych gwiazd – Mickey Rourke albo Sylvester Stallone. Murphy był jednak po sukcesie „Nieoczekiwanej zmiany miejsc” (1983), gdzie brawurowo pokazywał poprzez perypetie swojej postaci pustkę...