Spór o pryncypia

Wynagrodzenie jest istotną gwarancją niezawisłości sędziowskiej.

Jest zapewne sytuacją bez precedensu, że sędziowie oraz referendarze sądowi już masowo składają pozwy o zapłatę wynagrodzenia w związku z zamrożeniem stawek waloryzacyjnych. Należy ubolewać, że nie podjęto z nimi żadnych rozmów w celu pojednania i polubownego rozwiązania tej sytuacji.

Zapewne wielu sędziów zgodziłoby się zawrzeć ugody, zamiast kierować sprawy na drogę sądową i pozywać sądy. W ten sposób kolejna fala spraw masowych spadła na obciążone sądy pracy. Spory, których można było uniknąć i których pojawienie się jest symboliczne, obrazują stosunek decydentów politycznych wobec władzy sądowniczej.

Zmieniają się politycy, a kwestia wynagrodzeń sędziowskich wciąż pozostawiona jest dobrej woli politycznej. Tymczasem ów spór masowy, którego nikt nie chce dziś głośno nazwać po imieniu, demaskuje prawdziwe relacje pomiędzy władzą sądowniczą, ustawodawczą i wykonawczą. O jakimkolwiek dialogu i współdziałaniu władz nie ma nawet mowy, kiedy to w zaciszu sal sądowych, i to przez wszystkie możliwe instancje, trzeba dochodzić ochrony prawa do godnego wynagrodzenia.

Nie jest to bynajmniej walka o osobiste przywileje, lecz spór o pryncypia i forma protestu, braku zgody na dalsze osłabienie władzy sądowniczej. W demokratycznym państwie prawa, opartym na trójpodziale władz, nie jest dopuszczalne, by jedna z nich – sądownicza – była przez...