Fundacja rodzinna – chwilowa moda czy rozwiązania na pokolenia

Organy podatkowe w dużej mierze potwierdzają preferencje podatkowe dla fundacji rodzinnych, dotyczące kumulowania majątku, jego pomnażania oraz spełniania świadczeń na rzecz osób najbliższych dla fundatora.

Wprowadzenie dwa lata temu do polskiego systemu prawnego instytucji fundacji rodzinnej spotkało się ze zróżnicowanymi odczuciami. Z jednej strony były duże oczekiwania przez przedsiębiorczość rodzinną, że niespełna pięć lat żmudnego, aczkolwiek konstruktywnego procesu konsultacyjnego, a następnie legislacyjnego, nie pójdzie na marne i w końcu nad Wisłą doczekamy się narzędzia, które nie tylko w teorii, ale przede wszystkim w praktyce pozwoli zarządzić wieloma wyzwaniami, z którymi zmaga się wciąż młody stażem polski biznes rodzinny. Z drugiej strony była obawa przed „nieracjonalnym ustawodawcą”, która funkcjonuje w polskiej rzeczywistości biznesowej, ale również prawnej. Wystarczy przypomnieć sobie, jak pięć lat temu Ministerstwo Finansów dokonało korekty „opodatkowania” spółek komandytowych wybieranych przez dużą część firm rodzinnych jako forma prowadzenie swojej działalności gospodarczej. Argumenty ówczesnych ministrów o „optymalizacji podatkowej i uszczelnieniu systemu podatkowego” nie miały potwierdzenia w faktach, ponieważ biznes rodzinny praktycznie nie korzystał ze struktur międzynarodowych – korzystnych podatkowo. Wspieranie polskiej przedsiębiorczości, a zwłaszcza tej rodzinnej, leży w interesie państwa. Wytwarza ona ponad 50 proc. PKB oraz tworzy ponad 60 proc. ogółu miejsc pracy. Działania obecnej władzy wykonawczej w ramach tzw....