Czy rynek może uratować przyrodę?

Przyroda to nie portfel inwestycyjny. To żywa matryca, z której wyrasta całe życie ludzkie. Rynki, mimo swej dynamiki, nie potrafią tego uchwycić – piszą naukowcy z Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu.

Wobliczu gwałtownej utraty bioróżnorodności i chronicznego niedofinansowania działań ochronnych, świat ekonomii i finansów coraz śmielej wkracza na teren tradycyjnie zdominowany przez biologów i ekologów. Pojęcia takie jak kredyty bioróżnorodności, ryzyko związane z przyrodą czy inwestycje pozytywne dla natury stają się przedmiotem poważnych debat w ONZ, spotkaniach G20 czy w bankach centralnych. Ale czy rynek naprawdę może uratować przyrodę? I jeśli tak, to na jakich warunkach?

Rynek potrzebuje miar, ale natura się im opiera

Kryzys ekologiczny naszych czasów nie jest tylko tłem. To punkt odniesienia dla wszelkich działań politycznych i gospodarczych. Wraz z bezprecedensowym tempem utraty bioróżnorodności, widmo załamania ekosystemów staje się egzystencjalnym zagrożeniem. Tradycyjnie ochrona przyrody opierała się na działaniach państw, filantropii i organizacji pozarządowych. Jednak w ostatnich latach coraz silniej przenika do niej język finansów: kredyty bioróżnorodności, kapitał naturalny, finansowanie mieszane. Pomysł, że to rynek może zostać wybawcą bioróżnorodności, nie tylko stał się realny, ale wręcz trafił do głównego nurtu debat politycznych. Ale czy finanse – oparte na wycenie, kalkulacjach ryzyka i zwrotu oraz utowarowieniu – rzeczywiście mogą służyć naturze?

Z ekonomicznego punktu widzenia, aby czymś...