Ostatni sojusznik Izraela

autor zdjęcia: Michal Cizek/AFP

źródło: Rzeczpospolita

Czeski minister spraw zagranicznych Jan Lipavský (z prawej) ściska dłoń swojego izraelskiego odpowiednika Gideona Saara po wspólnej konferencji prasowej w Pradze, 28 listopada 2024 r.

Spór o Izrael staje się w czeskich warunkach jedną z odsłon szerszej wojny kulturowej, której doświadczają społeczeństwa na całym Zachodzie.

Jestem najszczęśliwszym ambasadorem Izraela na świecie – westchnęła znana nam dobrze z Warszawy dyplomatka Anna Azari, obecnie szefująca izraelskiej placówce w czeskiej Pradze. Rzecz działa się w Bibliotece Wacława Havla wiosną tego roku, na wydarzeniu z okazji 35. rocznicy ponownego nawiązania stosunków dyplomatycznych pomiędzy Państwem Żydowskim a Czechosłowacją.

Kiedy pod koniec lipca z inicjatywy Wielkiej Brytanii wydana została deklaracja wzywająca Państwo Izrael do wstrzymania działań wojennych w Strefie Gazy, pod tekstem podpisało się 30 państw „kolektywnego Zachodu” – ogromna większość członków UE i G7. „Republika Czeska nie została zaproszona do prac nad dokumentem” – brzmiała reakcja tamtejszego resortu spraw zagranicznych. – Zgadzamy się, co do konieczności rozwiązania kryzysu humanitarnego – stwierdził rzecznik ministerstwa. – Zarazem nadal uważamy, że pomoc humanitarna nie może być wykorzystywana do wspierania Hamasu.

Jeden z polityków koalicji rządzącej, minister zdrowia Vlastimil Válek, wypowiedział przeważający sentyment wprost: – Wojnę trzeba zakończyć, ale nie tak, żeby zwyciężył ten, kto ją rozpętał (czyli Hamas – red.).

Wstrzemięźliwość Pragi w momencie, gdy temat losów cywili w bombardowanej Gazie opanował globalną przestrzeń publiczną, nie jest przypadkowa. W ostatnich latach ten schemat powtarza się z żelazną regularnością: w głosowaniach dotyczących...