Gmina nie ma pełnej swobody w prowadzeniu polityki przestrzennej

Warunki utrzymania równowagi przyrodniczej i związana z tym ochrona powietrza są jednymi z elementów, które muszą znaleźć obligatoryjne odzwierciedlenie w treści miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

Kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie gminnych aktów planowania przestrzennego, należą do zadań własnych gminy. Tak wynika z art. 3 ust. 1 ustawy z 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t. j. DzU z 2024 r., poz. 1130 z późn. zm., dalej jako u.p.z.p.). Prowadzenie, w granicach swojej właściwości rzeczowej, analiz i studiów z zakresu zagospodarowania przestrzennego, odnoszących się do obszaru powiatu i zagadnień jego rozwoju, należy z kolei do zadań samorządu powiatu (ust. 2). Kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na obszarze związku metropolitalnego (obszarze metropolitalnym) należą zaś do zadań związku metropolitalnego, jeżeli został utworzony (ust. 2a). Z kolei kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej w województwie, w tym uchwalanie planu zagospodarowania przestrzennego województwa oraz audytu krajobrazowego, należą do zadań samorządu województwa (ust. 3). Kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej państwa należą zaś do zadań Rady Ministrów (ust. 4).

Ograniczenie prawa własności

Wykładając ten przepis, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie przybliżył, że art. 3 u.p.z.p. w jego ust. 1 ustanawia zasadę samodzielności gminy w zakresie określania polityki przestrzennej, w ramach której gmina ustala w studium uwarunkowań kierunki oraz zasady...