Bezpieczeństwo infrastruktury IT: technologia to nie wszystko

Znaczna większość organizacji wdraża standardowe mechanizmy ochrony perymetru: firewalle nowej generacji, zaawansowane systemy służące wykrywaniu i zapobieganiu cyberwłamaniom, rozwiązania antymalware, replikację danych. Problem w tym, że bezpieczeństwo infrastruktury IT nie sprowadza się tylko do technologii.

Firewall nie zatrzyma ataku APT (Advanced Persistent Threats), jeśli nikt nie koreluje alertów z systemów SIEM (Security Information and Event Management) . Polityka silnych haseł nie zapobiegnie kompromitacji, gdy dane uwierzytelniające krążą w nieszyfrowanych plikach. Mechanizmy odtwarzania po awarii okażą się bezużyteczne, gdy w momencie incydentu zespół nie będzie wiedział, jak uruchomić procedury przełączania awaryjnego.

Rzeczywisty poziom bezpieczeństwa zależy od trzech nakładających się warstw: technologicznej, organizacyjnej i ludzkiej. To właśnie ich współzależność decyduje, czy organizacja jest przygotowana na współczesne zagrożenia.

∑

7

Anatomia niskiego bezpieczeństwa – trzy nakładające się warstwy

Współczesne zagrożenia rzadko wynikają z pojedynczego błędu. Są przede wszystkim kulminacją niedociągnięć technologicznych, chaosu w procesach organizacyjnych oraz błędów ludzkich. Dopiero analiza tych warstw jako spójnego ekosystemu pozwala zrozumieć prawdziwą naturę ryzyka, na jakie narażona jest organizacja.

∑

7

Warstwa technologiczna: podatności i luki konfiguracyjne

Producenci regularnie publikują CVE i łatki, ale okno między wystąpieniem podatności a jej załataniem to okres podwyższonego ryzyka. Raport Verizon DBIR 2025 wskazuje, że 20% naruszeń...