orzecznictwo

Niemożliwość świadczenia skutkująca wygaśnięciem zobowiązania obejmuje sytuacje, w których po powstaniu zobowiązania zaistnieje stan zupełnej, trwałej i obiektywnej niemożności zachowania się dłużnika w sposób wynikający z treści zobowiązania. Zupełność tego stanu oznacza niemożność zaspokojenia wierzyciela w jakikolwiek sposób, zaś trwałość oznacza niezmienność w czasie wchodzącym w rachubę z punktu widzenia interesu wierzyciela lub z uwagi na naturę zobowiązania.

Niemożliwość świadczenia ma obiektywny charakter, który wyraża się w tym, że nie tylko dłużnik, ale też każda inna osoba nie są w stanie zachować się w sposób zgodny z treścią zobowiązania, ponieważ z przyczyn o charakterze powszechnym lub dotyczących sytuacji dłużnika świadczenie jest niewykonalne (wyrok SN z 15 listopada 2013 r., V CSK 500/12, wraz z orzecznictwem powołanym w jego uzasadnieniu, zob. w szczególności wyrok SN z 5 grudnia 2000 r., V CKN 150/00, LEX nr 548768, orzecznictwo SN dostępne pod adresem www.sn.pl, poza wyraźnie wskazanymi źródłami).

Omawiane zagadnienie było obecne również w starszym orzecznictwie, w którym wyjaśniono, iż aby siła wyższa lub wypadek losowy mogły być przyczyną zwolnienia dłużnika od wykonania zobowiązania, to muszą stanowić w wykonaniu przeszkodę bezwzględną. Nie wystarcza, że wykonanie stało się jedynie trudniejsze lub uciążliwsze. Przy tym przeszkodą powinna...