Konfrontacja Kościołowi nie służy

Diagnoza postawiona przez redaktora Dominika Zdorta („Plus Minus”, 7 – 8 lutego) brzmi ciekawie i jestem gotów się z nią zgodzić. Jednak środki zaradcze proponowane przez niego budzą szereg wątpliwości.

Zdort stwierdza, że „Przez ostatnich kilkadziesiąt lat stosunki między Kościołem a coraz bardziej liberalnym światem były czymś w rodzaju zawieszenia broni”. Rozumiem, że okres ten obejmuje lata posoborowe w życiu Kościoła, a nie tylko tytułowe kremówki Jana Pawła II.

Jestem gotów się zgodzić, że w ostatnich latach nastąpiła daleko idąca infantylizacja wiary. Nie łączyłbym jej jednak z urokliwymi w końcu rysami pontyfikatu polskiego papieża, ale raczej z dokumentami watykańskimi. A zacząłbym, idąc za sugestią belgijskiego kardynała Danneelsa, od „Humanae vitae”. Otóż zdaniem tego hierarchy to właśnie sposób podejścia do problemów antykoncepcji w papieskim dokumencie zachwiał autorytetem Kościoła. Mówił w wywiadzie udzielonym ks. Bonieckiemu na łamach „Tygodnika Powszechnego” w 2004 roku: „Kryzys autorytetu Kościoła rozpoczął się po ogłoszeniu encykliki "Humanae vitae". Mieliśmy w Belgii rodziny bardzo katolickie, uważające, że sprawa regulacji urodzeń, np. stosowanie pigułki antykoncepcyjnej, należy do indywidualnego sumienia. Paweł VI postawił sprawę inaczej, co doprowadziło do kryzysu władzy Kościoła”. I dodawał, pytany o spadek uczestnictwa w praktykach kościelnych, w tym zwłaszcza spowiedzi, że również za to jest odpowiedzialna feralna encyklika.

Nawet jeśli dla polskiego katolika te stwierdzenia brzmią szokująco, są jak najbardziej prawdziwe. Danneels...