Polska między śmiercią a nieżyciem

autor zdjęcia: Mirosław Owczarek

źródło: Rzeczpospolita

Dominująca dziś oferta kulturowa opiera się na dwuwładzy „powrotu do normalności” i kultu swojskości. Obie te wizje doskonale się dopełniają, grając z niezgodą na podrzędność Polski wobec rozwiniętego Zachodu

Do myślenia o Polsce, tak jak do myślenia o czymkolwiek innym, przydają się skróty. Współcześnie ich najwybitniejszą dostarczycielką jest Dorota Masłowska. Opowiedzenie naszej obecnej sytuacji kulturowej na skróty najlepiej więc zacząć od przyjrzenia się ostatniemu dramatowi Masłowskiej „Między nami dobrze jest”.

Na Zachodzie i tutaj

Jego bohaterowie mieszkają w jednym z „wielokondygnacyjnych budynków ludzkich w Warszawie”, których sporo chyba w całej Polsce. W pojedynczym pokoju gnieżdżą się trzy kobiety z trzech pokoleń: Osowiała staruszka (babcia), Halina (matka) i Mała metalowa dziewczynka (córka). Czasem wpada do nich jeszcze „gruba jak świnia” Bożena – koleżanka Haliny – żeby spędzić czas na czytaniu magazynu „Nie dla ciebie”. W „Nie dla ciebie” oferta kulturowa dla klasy średniej skrojona jest na miarę i możliwości bohaterek: „Już zakwitły pierwiosnki i pełną parą nadeszła wiosna, kusząc nas swoją piękną aurą. Chętniej nie wybierasz się na dotleniający spacer, do łask wraca też rower, którego nie posiadasz. (…) Chętniej nie wkładasz też tych lekkich sukienek, których nie masz, i cienkich rajstop, których również nie masz”. Kobiety nie uzupełniają garderoby, nie wyjeżdżają na weekendy i nie zmieniają fryzur, bo są po prostu biedne.

Z ich biedy nie rodzi się jednak żaden protest. Rodzaj spełnienia daje im naśladowanie stylu...