W wymiarze sprawiedliwości etyka jest wszystkim

źródło: Fotorzepa

Adwokatura to sposób zarabiania na życie. Ale tam, gdzie zaczyna rządzić wyłącznie pieniądz, kończy się adwokatura, a zaczyna jej karykatura – mówi adwokat Jerzy Naumann, prezes Wyższego Sądu Dyscyplinarnego NRA

Jeden z zatroskanych o kondycję swojej korporacji adwokatów powiedział mi, że wpadka warszawskiej palestry, aresztowanie trzech jej członków (i zapowiadane przesłuchania następnych) o tyle go cieszą, że może to będzie wstrząs i wstęp do tego, by wzięto się do takich wybryków.

Jerzy Naumann: Problem jest skomplikowany. Proszę zważyć, że samorząd adwokacki nie jest wyposażony w instrumenty pozwalające na aktywne zwalczanie patologii. Nie mamy tu na myśli zwykłych przewinień dyscyplinarnych, bo z nimi umiemy sobie poradzić. Chodzi o prawdziwą patologię, która polega na wykorzystywaniu możliwości, jakie daje wykonywany zawód i towarzyszące mu gwarancje do prowadzenia działalności de facto sprzecznej z prawem, w tym popadania w konflikt z prawem karnym.

Czy chce pan powiedzieć, że palestra jest bezsilna w obliczu takich zagrożeń?

Od bardzo dawna towarzyszy mi myśl, że ktoś, kto nosi chlubny tytuł adwokata, a dopuszcza się przestępstw, nie jest adwokatem – jest przestępcą, który schronił się w adwokaturze, że znalazł się w niej przez pomyłkę. Adwokatura to jest taki stan, tak jak stan sędziowski, w którym prowadzenie działalności pozostającej w konflikcie z prawem jest sprzeczne z najbardziej elementarnymi cechami zawodu. W obydwu wypadkach występuje element powołania, poczucie, że nie tylko wykonuje się zawód, ale też, że pełni się...