Kiedy i na jak długo należy podwładnym udzielać zwolnień od pracy

Rozporządzenie ministra pracy i polityki socjalnej z 15 maja 1996 r. w sprawie sposobu usprawiedliwiania nieobecności w pracy oraz udzielania pracownikom zwolnień od pracy (DzU nr 60, poz. 281 ze zm.). Na podstawie art. 2982 kodeksu pracy zarządza się, co następuje

ROZDZIAŁ 1. USPRAWIEDLIWIANIE NIEOBECNOŚCI W PRACY

§ 1 [Okoliczności usprawiedliwiające nieobecność w pracy]

Przyczynami usprawiedliwiającymi nieobecność pracownika w pracy są zdarzenia i okoliczności określone przepisami prawa pracy, które uniemożliwiają stawienie się pracownika do pracy i jej świadczenie, a także inne przypadki niemożności wykonywania pracy wskazane przez pracownika i uznane przez pracodawcę za usprawiedliwiające nieobecność w pracy.

Komentarz:

- Przyczyny usprawiedliwiające nieobecność w pracy dzielą się na dwie grupy. Pierwsza dotyczy zdarzeń i okoliczności wyraźnie wymienionych w przepisach, np. niezdolność do pracy spowodowana chorobą pracownika, jego ślub czy występowanie przed sądem jako strona, świadek lub biegły.

Druga grupa to zdarzenia i okoliczności, których co prawda przepisy nie wymieniają, ale które uniemożliwiają stawienie się podwładnego w pracy.

Tu lista przyczyn nieobecności jest właściwie nieograniczona, ale za każdym razem tę, która uniemożliwiła pracownikowi pojawienie się w firmie, ocenia pracodawca. Choć swobodnie kwalifikuje te powody, stosuje obiektywne kryteria, np. ocenia zawinienie pracownika. Nie w każdej sytuacji uzna więc tłumaczenie podwładnego za wystarczające. Trudno też spodziewać się, aby zaakceptował absencję załogi i brak świadczenia pracy w odwecie za to, że nie płaci jej...