Jak i kiedy mogą świętować pracujący wyznawcy różnych religii w Polsce

Rozporządzenie ministrów pracy i polityki socjalnej oraz edukacji narodowej z 11 marca 1999 r. w sprawie zwolnień od pracy lub nauki osób należących do Kościołów i innych związków wyznaniowych w celu obchodzenia świąt religijnych niebędących dniami ustawowo wolnymi od pracy (DzU nr 26, poz. 235)

Na podstawie art. 42 ust. 4 ustawy z 17 maja 1989 r. o gwarancjach wolności sumienia i wyznania (DzU nr 29, poz. 155, z 1990 r. nr 51, poz. 297, nr 55, poz. 321 i nr 86, poz. 504, z 1991 r. nr 95, poz. 425, z 1993 r. nr 7, poz. 34 oraz z 1998 r. nr 59, poz. 375) zarządza się, co następuje.

§ 1 [Zwolnienia od pracy dla wyznawców innych religii]

1. Pracownik należący do Kościoła lub innego związku wyznaniowego, którego święta religijne nie są dniami ustawowo wolnymi od pracy, prośbę o udzielenie zwolnienia od pracy, o którym mowa w art. 42 ust. 1 ustawy z 17 maja 1989 r. o gwarancjach wolności sumienia i wyznania (DzU nr 29, poz. 155, z 1990 r. nr 51, poz. 297, nr 55, poz. 321 i nr 86, poz. 504, z 1991 r. nr 95, poz. 425, z 1993 r. nr 7, poz. 34 oraz z 1998 r. nr 59, poz. 375), zwanej dalej „ustawą”, powinien zgłosić pracodawcy co najmniej siedem dni przed dniem zwolnienia. Pracodawca zawiadamia pracownika o warunkach odpracowania zwolnienia nie później niż trzy dni przed dniem zwolnienia.

2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się w razie świąt religijnych przypadających w określonym dniu każdego tygodnia. W celu umożliwienia pracownikowi obchodzenia tych świąt pracodawca, na prośbę pracownika, ustala dla niego indywidualny rozkład czasu pracy.

Komentarz:

-...