![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Ksenofobia po polsku
Zamyślenia
Ksenofobia po polsku
Wiosenna oprawa maja stanowi w Polsce tło dla święceń kapłańskich. Kładąc ręce na pochylone z ufnością głowy święconych, modlę się o ich solidarność z ludem, do którego zostaną posłani. Równocześnie jednak trudno jest mi uniknąć zadumy związanej z prawdą, że mimo zespolenia z troskami tego ludu nowi kapłani muszą pozostać kimś w pewnym sensie obcym. Obcym przez to, że będą głosić ideały iwartości, które nie cieszą się szczególną popularnością waktualnych notowaniach kulturowego Wall Street.
"Żyć między niebem a ziemią -- pisał przed laty ks. Janusz Pasierb -- nie jest to sytuacja towarzyska". Sfera obcości związanej z innością może przybierać różnorodne formy. Jej najbardziej bolesna postać pojawia się wówczas, kiedy ktoś programowo, w stylu profesjonalnego propagandzisty, zacznie przedstawiać księdza jako istotę obcą i wrogą społeczeństwu. W dziedzinie tej duże sukcesy miała twórczość PRL, ale i obecnie doczekaliśmy się wcale niemałych osiągnięć.
Tadeusz Syryjczyk w niedawnym wywiadzie dla "Rzeczpospolitej" trafnie zauważył, że wśród nowych zjawisk, które przyszły do Polski razem z odzyskaną wolnością, pojawiła się także rodzima wersja ksenofobii. Głosi ona niechęć do "czarnych" i operuje prostym równaniem obcy=ksiądz, ksenos=kleros. Po...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
