Pedofilia – zawał serca Kościoła

autor zdjęcia: Bartosz Siedlik

źródło: Fotorzepa

Kościół jest wspólnotą, w której świętość co pewien czas przepleciona jest grzechem. Dlatego nie można przyjmować postawy zgorszonej hrabiny, lecz trzeba się modlić i rozwiązywać problemy – pisze rzecznik abp. Stanisława Dziwisza

Kiedy w 2001 roku zostałem zaproszony w Rotterdamie razem z holenderskim księdzem na wspólną kolację do restauracji z jego świeckimi przyjaciółmi, zauważyłem, że co pewien czas ten ważny w hierarchii kościelnej kapłan stawał się przedmiotem delikatnych, ale cynicznych uszczypliwości. Gdy po kolacji przybyliśmy na plebanię, podjąłem z nim rozmowę, próbując zrozumieć, dlaczego tak się działo.

Doświadczony przez życie, nawrócony z protestantyzmu ksiądz katolicki zaczął mi wyjaśniać stan przypływającego antyklerykalizmu, nie okazując ani odrobiny niecierpliwości. Stwierdził, że negatywne nastawienie do Kościoła ma dwie przyczyny – jedna tkwi w działalności mediów, a druga – w zachowaniu duchowieństwa. Wówczas stwierdziłem, że nie można mieć pretensji do mediów, gdyż opisują to, co widzą, a taka jest ich rola. Można jedynie uznać, że ich wadą jest najczęściej przejaskrawianie nielicznych – choć godnych ścigania, karania i społecznego napiętnowania – afer stwarzających złudzenie, iż cały Kościół skąpany jest w tym złu.

Konieczna szybka operacja

Tymczasem uogólnienia zawsze są krzywdzące. Chodzi o rozróżnienie w Kościele – jak pisał kiedyś ks. Józef Tischner – nadużycia i zepsucia. Tak jak do natury noża należy krojenie chleba, tak jego nadużyciem staje się grożenie drugiemu człowiekowi. Mimo że nadużyto noża, to do jego...