Trudno zwolnić starszego pracownika

Wiek jest jedyną przesłanką ochrony przedemerytalnej dla przechodzących na emerytury według nowych zasad. Ale nie skorzystają z niej osoby wybierające się na pomostówki

Z art. 39 kodeksu pracy wynika, że pracodawca nie może wypowiedzieć umowy o pracę pracownikowi, któremu brakuje nie więcej niż cztery lata do osiągnięcia wieku emerytalnego, jeżeli okres zatrudnienia umożliwia mu uzyskanie prawa do emerytury z osiągnięciem tego wieku.

Przepis ten pasuje do sytuacji, w których dana osoba przechodzi na emeryturę na starych zasadach, czyli wraz z osiągnięciem odpowiedniego wieku i po zgromadzeniu odpowiedniej liczby lat składkowych i nieskładkowych. Dotyczy to przede wszystkim urodzonych przed 1 stycznia 1949 r.

Zazwyczaj wymaga się od nich wieku 60 lat dla kobiet i 65 lat dla mężczyzn oraz odpowiednio co najmniej 15 i 20 lat stażu.

Dotychczasowa wykładnia

Przez wiele lat art. 39 k.p. był interpretowany w ten sposób, że nie korzysta z ochrony ten, któremu wprawdzie brakuje nie więcej niż cztery lata (albo dwa lata, bo początkowo ochrona trwała o połowę krócej niż obecnie) do osiągnięcia wieku emerytalnego, lecz którego dalsze zatrudnienie nie umożliwia mu uzyskania prawa do emerytury z jego osiągnięciem, bo i tak ma zbyt krótki staż.

Taką wykładnię przyjął Sąd Najwyższy w wyroku z 22 marca 1977 (I PRN 24/77).

Jeśli więc mężczyzna urodzony przed 1949 r. miał tylko 15 lat okresów składkowych i nieskładkowych, to nie podlegał ochronie między 61 a 65 rokiem życia. „Dopracowanie”...