Rozliczamy podróże służbowe

źródło: Rzeczpospolita

Inaczej zapłacimy pracownikowi, któremu polecamy wykonanie zadań w Polsce, inaczej gdy pojedzie do Holandii lub Francji. Ale za to sami możemy ustalić, jakie świadczenia otrzyma i w jakiej wysokości. Wyjątek stanowią jedynie diety

Z art. 775 k.p. wynika, że za podróż służbową uważa się wykonywanie – określonych przez pracodawcę – zadań (czynności) poza miejscowością stanowiącą siedzibę pracodawcy lub poza stałym miejscem pracy, w terminie i w miejscu wskazanym w poleceniu wyjazdu służbowego.

Ze względu na miejsce realizacji zleconego wyjazdu służbowego rozróżniamy delegacje krajowe i zagraniczne.

Samodzielne ustalenia

Pracodawcy tzw. sektora prywatnego mogą samodzielnie ustalać warunki wypłacania należności z tytułu podróży służbowych. Tryb ich określania polega na wprowadzeniu odpowiednich zapisów do układu zbiorowego pracy, regulaminu wynagradzania albo do umowy o pracę (jeżeli pracodawca nie jest objęty układem zbiorowym pracy lub nie jest obowiązany do ustalania regulaminu wynagradzania). Jednak ustalona przez pracodawcę stawka minimalnej diety nie może być niższa niż dieta z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju, określona dla pracowników państwowej albo samorządowej jednostki sfery budżetowej.

Jeśli pracodawca nie uregulował tej problematyki, wówczas przysługują pracownikom należności na pokrycie kosztów podróży służbowej na podstawie przepisów rozporządzeń ministra pracy i polityki społecznej z 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności...