![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Co dalej z członkostwem Polski w strefie euro?
Drugi filar reformy emerytalnej był rozmontowywany w decydującej mierze pod wpływem krótkookresowych, motywowanych politycznie kalkulacji rządu
Proces ten przebiegał jednak w atmosferze ostrych sporów i polemik ekonomistów. Obecnie, również pod presją bieżącej sytuacji – kryzysu budżetowego w części krajów strefy euro – odsuwana jest w czasie perspektywa członkostwa Polski w Unii Gospodarczej i Walutowej (UGW). Choć jest to kwestia o jeszcze większym długookresowym znaczeniu, to dyskusja na ten temat właściwie zamarła.
Jeszcze kilka lat temu wierzono i deklarowano, że rok 2012 będzie dla Polski rokiem „podwójnego euro" – piłkarskiego, a także wejścia do strefy euro. Obecnie martwimy się, czy zdążymy z przygotowaniami do mistrzostw Europy, natomiast w odniesieniu do wspólnej waluty coraz bardziej przeważa pogląd, że nie ma się co spieszyć.
Przykładów tego „pełzającego eurosceptycyzmu" jest coraz więcej, a niepokoją szczególnie te, które dotyczą oficjalnego stanowiska władz. Członkostwo w UGW nie pojawia się na przykład w „Krajowym programie reform. Europa 2020" (KPR) jako jeden z celów czy choćby jako czynnik pomagający w realizacji innych celów. W dokumencie tym wspomina się co prawda o związkach z paktem euro plus, ale pakt ten ma przede wszystkim charakter deklaracji politycznej obecnych krajów członkowskich UGW i nie odnosi się bezpośrednio do kwestii jej dalszego rozszerzania. KPR dotyczy koniecznych reform, które mają wzmocnić potencjał polskiej...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
