![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Radość pisania i radość czytania
Nobel '96 dla Wisławy Szymborskiej
Radość pisania i radość czytania
Janusz Drzewucki
Tegoroczna literacka Nagroda Nobla przypadła w udziale poetce, którą znamy od dawna, lubimy i podziwiamy. Jej twórczość nie jest li tylko własnością elitarnego kręgu wtajemniczonych miłośników poezji. Bez większego ryzyka można powiedzieć, że utwory Wisławy Szymborskiej, takie jak: "Minuta ciszy po Ludwice Wawrzyńskiej", "Wietnam", "Nic dwa razy", "Radość pisania", "Wszelki wypadek" zbłądziły pod strzechy. Jej wiersze znalazły się w szkolnych podręcznikach, były śpiewane przez Łucję Prus, Magdę Umer, Korę Jackowską. Co jednak najważniejsze, twórczość poetycka Wisławy Szymborskiej jest doskonałym dowodem na to, że w literaturze liczy się nie ilość, lecz jakość.
Pod względem objętościowym dorobek poetycki Szymborskiej wydaje się wyjątkowo skromny. Reprezentatywny "Wybór wierszy" z roku 1973, wktórym znalazły się utwory z tomików: "Wołanie do Yeti" (1957) , "Sól" (1962) , "Sto pociech" (1967) "Wszelki wypadek" (1972) zawiera zaledwie 106 utworów. Gdy do tego dodać wiersze ze zbiorków następnych: "Wielka liczba" (1976) , "Ludzie na moście" (1986) oraz "Koniec i początek (1993) , ponadto wiersze...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
