Nie takie maszty się łamało!

źródło: konrad kwas/konomatograf

Rejs gimnazjalistów na żaglowcu „Fryderyk Chopin” trwał trzy miesiące

patronat „rz” | Wachty, nauka, praca i wyjątkowa Wigilia – tym zajmowali się uczestnicy Szkoły pod Żaglami

Monika Janusz-Lorkowska z pokładu „Fryderyka Chopina"

Wyobraźmy sobie takie święta: zamiast choinek dwa sześciorejowe maszty otulone zwiniętymi żaglami jak śniegiem, zdobione łańcuchami lin i milionami gwiazd na tle czarnego nieba. Kołyszą się lekko. „Cicha noc, święta noc, pastuszkowie od swych trzód..." – niesie się w  wigilijny wieczór długo i daleko, po spokojnych wodach Morza Karaibskiego i Oceanu Atlantyckiego. Śpiewa chór dziewczęco-chłopięcy. Dyryguje wiotka  blondynka w bluzce z żabotem. Śpiewacy w uroczystych, czarno-białych strojach stoją na rufie – tu jest najwięcej miejsca. Oprócz nich cała załoga, łącznie czterdzieści kilka osób.

Od 9 rano każdy wolny stół pod pokładem był obłożony zeszytami i książkami

Kapitan Ziemowit Barański wyjątkowo bez kapitańskiej czapki, za to z czapą czerwoną z białym obramowaniem w  czerwonym stroju, dźwiga lniany wór. Zgodził się wystąpić w roli św. Mikołaja, bo tylko on na statku ma naturalną, bujną, siwą brodę. Rozdaje prezenty, które uczestnicy rejsu wykonali dla siebie własnoręcznie. Wśród nich biżuteria z muszli i rybich ości, puzderka ze skorup kokosa, drewniane maczety, a dla bosmana Karola butelka mocnego trunku, którego porcje wymierza kalendarz adwentowy przyklejony do flaszki jak etykieta.

Po psiaku...