![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Słowo zamiast zapisów w umowie
Skutecznie zawarty angaż między pracodawcą i pracownikiem musi przynajmniej określić dane identyfikujące strony oraz rodzaj wykonywanych zadań. Brak innych zapisów nie wyklucza jego ważności
Istotne elementy umowy o pracę wyznacza art. 29 k.p. Powinny to być: strony umowy, data jej zawarcia oraz warunki zatrudnienia. W szczególności chodzi o: rodzaj pracy, miejsce jej wykonywania, wynagrodzenie, wymiar czasu pracy i termin jej rozpoczęcia.
Brak określenia wszystkich tych składników nie powoduje nieważności kontraktu. Te niedociągnięcia można bowiem ustalić w drodze domniemania. Przykładowo, gdy z treści angażu nie wynika, czy ma on być terminowy, czy bezterminowy, przyjmuje się, że strony zawarły go na czas nieokreślony.
Ustne ustalenia także ważne
Zgodnie z art. 72 k.c., używanym do stosunków pracy na podstawie art. 300 k.p., umowa zostaje zawarta dopiero wtedy, gdy strony prowadzące negocjacje o warunkach przyszłego kontraktu dojdą do porozumienia w sprawie wszystkich elementów stanowiących przedmiot ich rozmów.
Umowa o pracę powinna być zawarta na piśmie. Naruszenie tego nie powoduje jednak jej nieważności. Pracodawca musi potwierdzić podwładnemu na piśmie zawarcie angażu. Robi to najpóźniej w dniu rozpoczęcia pracy przez podwładnego. Złamanie tego wymogu to wykroczenie przeciwko prawom pracownika zagrożone grzywną do 30 tys. zł.
W praktyce zdarza się, że strony co prawda zawarły kontrakt na piśmie, ale jest on z mocy prawa nieważny. Skuteczne jego przyjęcie zależy również od właściwego oznaczenia stron,...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
