Teatra grodzieńskie

źródło: Forum

Rozrywki w Grodnie końca XIX wieku: rekolekcje w kościele Bernardynów, spacer nad Niemen lub teatr  

źródło: EAST NEWS

Nikołaj Nikołajewicz Nowosilcow, tu w roli krytyka, nie kryje oburzenia na triumfującą na grodzieńskiej scenie rozpustę

źródło: Plus Minus

Zbigniew Jędrychowski, „Teatra grodzieńskie 1784-1864”, Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 2012, 504 str.

Historia scen w gubernialnym mieście niczym w mikrokosmosie ukazuje polskie losy i nadzieje w wieku XIX

Zbigniew Jędrychowski tę książkę – owoc dwu dziesięcioleci badań w archiwach Grodna, Mińska, Wilna, Petersburga, Moskwy i Kijowa (Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego 2012) – zaczyna od wybudowania przez podskarbiego nadwornego litewskiego, starostę grodzieńskiego Antoniego Tyzenhauza w oficynie pałacu na przedmieściu Horodnica okazałej sali teatralnej, w której występowała młodzież z utrzymywanej przez niego szkoły baletowej. Co trzeci z sejmów Rzeczypospolitej odbywał się w Grodnie. W roku 1784 miał tam miejsce 242. sejm zwyczajny. W orszaku 15 pojazdów,

113 koni udał się na obrady Stanisław August Poniatowski. Przybył też z najwybitniejszymi aktorami sceny narodowej Wojciech Bogusławski pokazujący  „Świętoszka" i komedię Drozdowskiego „Literat z biedy". Śpiewacy włoscy wykonali operę buffo Cimarosy.

Stanisław August miał w teatrze grodzieńskim swoją lożę. Za umeblowanie jej oraz loży ambasadora rosyjskiego kazał wypłacić 25 dukatów.

Po obaleniu Sejmu Czteroletniego Wielkiego od czerwca do listopada 1793 w Grodnie odbywał się ostatni już sejm Rzeczypospolitej. Zatwierdzenie traktatu rozbiorowego z Rosją nastąpiło 22 lipca. Tak więc mocodawcy PKWN nieźle znali historię obu krajów....