Ulepszacze Kościoła

źródło: BEW

Carlo Maria kardynał Martini, arcybiskup Mediolanu, jezuita: 1927 – 2012 (zdjęcie z mszy inaugurującej konklawe w kwietniu 2005 r. )

źródło: Getty Images

– Po co męczyć dzieci mszą? – przekonują telewizyjni duszpasterze

źródło: AFP

Gdzie ongiś klęcznik, tam dzisiaj kawusia: Kruisherenhotel w dawnym klasztorze w Maastricht

Śmierć kardynała Carlo Marii Martiniego stanowi symboliczny koniec formacji postępowej w Kościele. Przyszedł on w niespełna pół wieku po największym triumfie tego nurtu: II Soborze Watykańskim

Wybitny teolog (co do tego nie można mieć wątpliwości), uwielbiany przez wiernych duszpasterz (czego znakomitym dowodem są tłumy, które oddały hołd jego ciału), a także głęboko wierzący człowiek i kapłan, jakim był kardynał Martini, pokazał w ostatnim wywiadzie, jakiego udzielił dziennikowi „Corierre della Serra", określonym już mianem „testamentu",  że zarówno on, jak – szerzej – zwolennicy jego sposobu myślenia, nie są w stanie zweryfikować swoich poglądów, i to nawet wtedy, gdy rzeczywistość eklezjalna wskazuje na fałszywość ich tez.

Kardynał Martini, nie pierwszy zresztą raz, wezwał Kościół do ponownego przemyślenia swojego stanowiska wobec komunii dla rozwodników w ponownych związkach, a także antykoncepcji (wcześniej wprost sugerował, że Watykan będzie kiedyś przepraszał za rygorystyczne nauczanie w kwestiach moralności życia małżeńskiego). Wezwał do całkowitej zmiany stylu zarządzania, a także do uznania przez Kościół i papiestwo swoich błędów i wyruszenia na drogę nawrócenia. W dużym skrócie i nieznacznym uproszczeniu jego słowa można uznać za wezwanie do zmiany nauczania Kościoła w sprawach małżeństwa i rodziny, uznania prezerwatyw i pigułek za  moralnie dopuszczalne (tylko w pewnych ekstremalnych...