Zawrócony w Hollywood

źródło: Getty Images

Taksówkarz, pokerzysta, intelektualista. David Mamet w Londynie pod koniec lat 80.

źródło: AFP

„Dom Gry”: suspens do ostatniej sekundy

źródło: Getty Images

Mamet nadal staje za kamerą: na planie filmu „The Phil Spector Story”, lipiec 2011 r.

źródło: Plus Minus

Scenarzysta David Mamet, publikując prowokacyjny artykuł zatytułowany „Dlaczego już nie jestem beznadziejnie tępym liberałem", dołączył do nielicznego grona gwiazd amerykańskich, które otwarcie wyparły się wiary ojców i przeszły na stronę wroga

David Mamet nigdy nie był „beznadziejnie tępym liberałem". Można wątpić, czy w ogóle był liberałem artysta, który pisał na przykład tak: „Uważam, że jesteśmy dzikim gatunkiem, w wyniku ewolucji staliśmy się myśliwymi, a nasze cechy – inteligencja i chwytna dłoń – przerodziły się (co było nieuniknione u myśliwego) w zdolność używania broni, a zatem w umiejętność i konieczność identyfikowania zwierzyny oraz wroga, wobec których broń musi zostać wykorzystana" („Brompton Coctail" – esej z 2000 roku). Od początku kariery odrzucał przekonanie, że ludzie z natury są dobrzy, wszystkie konflikty da się rozwiązać przy dobrej woli zainteresowanych stron, a pełnia szczęścia ludzkości jest na wyciągnięcie ręki – wystarczy powołać mądry rząd, który wprowadzi sprawiedliwość społeczną, rozwiązując tym samym wszelkie problemy.

Mamet nie był socjalistą, bo nie mógł nim być człowiek, który przez 40 lat pisał sztuki dramatyczne i scenariusze oraz reżyserował filmy o tym, że ludzie to paskudny gatunek, kierują nimi zawiść, chciwość, pożądanie, głupota i tym podobne cechy, a konfliktów między nimi nie da się rozwiązać, chyba że poprzez zabicie adwersarza; w sytuacjach kryzysowych zaś większość ludzi zachowuje się w sposób okrutny wobec bliźnich,...