Wiewiórka na centralnym

źródło: AFP

Serena Williams i Agnieszka Radwańska po ubiegłorocznym finale wygranym przez Amerykankę

źródło: AFP

Roger Federer zagra w tym roku o ósme wimbledońskie zwycięstwo. Nikomu przed nim się to nie udało

źródło: AFP

Kort centralny od trzech lat ma dach, nad kortem nr 1 powstanie w roku 2019

Nadchodzi Wimbledon. Ze wszystkimi osobliwościami, bogactwem tradycji i odmiennością gry na trawie. Z ducha wciąż XIX-wieczny, ale biznesowo w awangardzie postępu.

Co roku w wimbledońskiej wyprawce, jaką dostaje na powitanie każdy dziennikarz akredytowany w londyńskiej świątyni tenisa, znajduje się książka: „Wimbledon Compendium". Autor to pan Alan Little, honorowy kronikarz klubu.

Dzieło z 2012 roku ma 560 stron (co roku kilka przybywa), cena od paru lat niezmiennie wynosi 16 funtów, czasem rośnie z inflacją, ale jak na Wyspy Brytyjskie – niespiesznie. Miękka okładka, kiedyś jasnozielona i matowa, od kilku lat błyszcząca, w zielono-purpurowych barwach Wimbledonu, z obowiązkową fotografią mistrzów sprzed roku. Inne książki można po turnieju zostawić, tej nie. W książce pana Little'a jest wiedza, bez której trudno zrozumieć, czym jest Wimbledon.

Ślady po obcasach

Alan Little jest kronikarzem dokładnym. Pracuje na swym stanowisku od 1977 roku. Widział Wimbledon drewniany, zostawi murowany z licznymi wstawkami ze szkła, metalu i elektroniki. Widziany jego oczami turniej to przede wszystkim potężny zbiór statystyk, ale między nimi jest to, co uwodzi najbardziej: historia.

W książce są fakty, które tworzą cały niespotykany nigdzie indziej klimat wimbledońskich emocji: od precyzyjnie podanych opisów turniejowej pogody po ceny wynajmu lub kupna podkładek na siedzenie (także tych specjalnych, jubileuszowych), od listy wydawców znaczków pocztowych z wizerunkiem Wimbledonu i jego...