O wyższości Lenina nad Salazarem

źródło: Plus Minus

Czy pamiętają Państwo tę scenę z „Rejsu", w której Kaowiec i Grubas śpiewają słynny szlagier Czerwonych Gitar „Historia jednej znajomości"?

„Morza szum, ptaków śpiew / Złota plaża pośród drzew / Wszystko to w letnie dni / Przypomina ciebie mi / Przypomina ciebie mi / Siabadaba...".

Sęk w tym, że – jak słusznie zauważył Kaowiec – mężczyźni mieli śpiewać „piosenkę zaangażowaną". Grubas jednak wyjaśnił, że jeśli wykonanie utworu poprzedzi się jakimś wstępem, to wymóg „zaangażowania" będzie spełniony. Na przykład trzeba byłoby zaznaczyć, że akcja toczy się w Grecji czy Portugalii.

Cofnijmy się do roku 1970, kiedy powstała komedia Marka Piwowskiego. W Grecji rządziła prawicowa junta czarnych pułkowników, w Portugalii zaś władzę sprawowała ekipa kontynuująca politykę, którą w latach 1932–1968 prowadził premier, a zarazem konserwatywny dyktator António de Oliveira Salazar. W świetle obśmiewanej w „Rejsie" peerelowskiej propagandy w tych krajach nie było wtedy – jak mówił Grubas – „miejsca na miłość".

Kiedy jednak sięgniemy po wydaną właśnie książkę „Rewolucja...