Wieczne interesy Albionu

źródło: Getty Images

„Dyplomacja kanionierek” na fali. HMS „Thrush” strzegł brytyjskich posiadłości na obu półkulach od 1889 po lata I wojny światowej

źródło: dfwatch

Sir Simon Fraser: „More Foreign, Less Office„

źródło: Bridgeman Art Library

Koronki i pantofle: Lord Curzon, wicekról Indii

Która służba zagraniczna jest najlepsza? Rosyjska? Chińska? Amerykańska? A może izraelska lub szwajcarska? Brytyjczycy uparli się, że to ich dyplomacja ma być na czele.

Była jesień 1989 r. Upadał właśnie mur berliński, a przy okazji walił się w gruzy system sowiecki. Przyglądał się temu młody brytyjski dyplomata Simon Fraser. Po pół wieku zmagań jego kraj tracił groźnego przeciwnika. Z drugiej strony Fraser zdał sobie sprawę, że wszystkie organizacje muszą się doskonalić. Albo zginą tak jak Związek Radziecki.

Kim jest Simon Fraser? Zawodowy dyplomata. Namiętny gracz w krykieta. Pasjonat Tweetera (@SimonFraserFCO). Od 2010 r. permanent under-secretary i dyrektor generalny brytyjskiej służby zagranicznej Jej Królewskiej Mości oraz doradca ministra spraw zagranicznych, niegdyś – pracownik brytyjskich ambasad w Bagdadzie i Damaszku, ale i dyrektor generalny (permanent secretary) w Ministerstwie Przemysłu, Innowacyjności i Wiedzy (Departament for Business, Innovation and Skills). Ekspert od Bliskiego Wschodu, Europy i międzynarodowych stosunków gospodarczych.

W 1990 r. jego kariera zwolniła (nieznacznie), kiedy zakochał się i zamieszkał z przedstawicielką dyplomacji Autonomii Palestyńskiej. W obawie przed utratą obiektywizmu poczuł się zmuszony do opuszczenia stanowiska sekretarza ministra spraw zagranicznych Williama Waldegreve'a (czasy premiera Johna Majora).

Po latach kariery...