Bogaci trzęsą światem

autor zdjęcia: Grzegorz Zawisza

źródło: Plus Minus

The House of the Rising Sun? Wysokościowiec Daniela Libeskinda na ulicy, nomen omen, Złotej

autor zdjęcia: Jacek Domiński

źródło: Plus Minus

Ulica Marszałkowska, grudzień 1991: tak rodziły się fortuny III RP

źródło: materiały prasowe

Krokodylowy Louis Vuitton: przenośny symbol statusu

źródło: AFP

„Stare pieniądze” Nowego Świata: rezydencja na Long Island

„New money" ma miliardy, „old money" szacunek i tradycję. 
Na świecie nowe pieniądze starają się naśladować stare. 
W Polsce fortuny już powstały, etos klasy wyższej 
dopiero się tworzy.

"Na świecie jest dużo bogatych". Tą  mało odkrywczą refleksją podzieliłam się ze znajomym dziennikarzem, gdy na zaproszenie pewnej firmy gościliśmy w paryskim hotelu Intercontinental. Doba w tym hotelu poza sezonem kosztuje 780 euro. „To samo pomyślałem" – odpowiedział kolega.

Rozejrzeliśmy się po lobby, gdzie stała kolejka do recepcji, oraz po wypełnionej gośćmi hotelowej restauracji, w której średnia cena dania oscyluje wokół 40 euro. Hotel pełen, dużo rodzin z dziećmi, głównie ze Stanów. Stać ich na pobyt w Paryżu w dobrym standardzie, co dla rodziny musi stanowić wydatek kilkunastu tysięcy euro w kilka dni.

Czy to zazdrość? Nie, obserwacja przybysza z kraju, gdzie człowiek według badań uchodzący za zamożnego na dobra „luksusowe" wydaje 6 tysięcy rocznie. Mniej niż półtora tysiąca euro. O urlopie w Intercontinentalu nie ma co marzyć. Starczy może na dwie i pół torebki Furli, jeden trencz Burberry. Nie starczy na bransoletkę z białego złota z brylantami w Aparcie. O Ferrari zapomnijmy. Więc niech nas nie dziwi, że jak wskazują badania, luksusowymi markami  dla Polaków są Adidas, L'Oreal i Vichy, gdzie indziej półka zaledwie średnia.

Pieniądze nieważne?

Żyjemy w świecie, w którym coraz ciężej jest określić, kto jest zamożny, a kto nie – piszą autorzy badania wykonanego przez agencję...