Czego nie widać zza referendarskiego biurka

autor zdjęcia: Rafał Guz

źródło: Fotorzepa

Nie ma żadnego powodu, by Skarb Państwa 
za taką sama usługę jak świadczona na rzecz indywidualnego klienta płacił obrońcy 
jedynie 5 proc. czy 10 proc. najniższej ceny rynkowej – wskazuje adwokat.

Rafał Dębowski

Każdy ma prawo do głoszenia własnych poglądów. Nawet jeśli są one błędne i powielają stereotypy czy półprawdy. W mojej ocenie wyłącznie taki charakter ma publikacja Michała Kazka, referendarza sądowego Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, pt. „Przywileje profesjonalnych pełnomocników procesowych" („Rz" z 19 grudnia 2013 r.).

Po dwakroć myli się autor, twierdząc, że w publicznej dyskusji na temat minimalnych stawek wynagrodzenia profesjonalnych pełnomocników procesowych (adwokatów, radców prawnych, doradców podatkowych i rzeczników patentowych) za pomoc prawną udzieloną z urzędu nie była dotychczas poruszana kwestia, jak to zwie, „przywilejów" pełnomocników procesowych. Po pierwsze, stawki wynagrodzenia pełnomocników za pomoc prawną udzieloną z urzędu, zgodnie z ustawą, są stawkami maksymalnymi, a nie minimalnymi. Po wtóre, podobne argumenty były już podnoszone w debacie publicznej w minionej epoce, i to nim jeszcze weszła w życie reforma „lex Gosiewski".

Bez dumpingu

To wówczas twierdzono: zawody prawnicze co prawda cieszą się pewnymi przywilejami, ale w zamian za to praktycznie za darmo świadczą pomoc prawną z urzędu. Na nic się zdały takie tezy. Nie kto inny jak parlamentarni decydenci różnych opcji politycznych...