![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Terminy loco lub franco lepiej doprecyzować w umowie
HANDEL ZAGRANICZNY | Ustalenie warunków dostawy decyduje o ostatecznej cenie produktu oraz obowiązkach sprzedającego i kupującego. Dlatego tzw. baza dostawy powinna być precyzyjnie określona w kontrakcie.
Michał Kołtuniak
Posługiwanie się samymi terminami loco lub franco w handlu międzynarodowym może doprowadzić do nieporozumień, gdy okaże się, że strony nieco inaczej je interpretują. Wprawdzie istnieje ich ogólna wykładnia, ale jak wiadomo, diabeł tkwi w szczegółach.
Generalnie termin loco oznacza tyle, że odbiór towaru odbywa się w magazynie sprzedającego (ewentualnie miejscu wytworzenia produktu). Tym samym w cenę takiego produktu nie są wliczone koszty transportu, które powinien ponieść kupujący. I także to on musi zająć się jego organizacją. Z kolei termin franco oznacza dla sprzedającego obowiązek dostarczenia towaru do uzgodnionego z kontrahentem miejsca, przy czym może to być np. granica kraju eksportera lub importera lub inne dowolnie wybrane, w tym magazyn kupującego (miejsce docelowe). Zatem w szczególności sprzedający będzie odpowiadał za dostarczenie towaru od miejsca jego wytworzenia aż do siedziby kupującego. W praktyce oznacza to, że w cenę franco wliczony jest koszt transportu (załadowania, ewentualnych przeładunków).
Brak jednoznaczności
Oczywiście nie da się...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
