Jak się bronić przed egzekucją

Procedury | Podstawowym środkiem ochrony przedsiębiorcy przed niezasadnym bądź nielegalnym wszczęciem 
i prowadzeniem egzekucji są zarzuty. Może on je zgłosić w ciągu siedmiu dni od doręczenia mu tytułów wykonawczych 
przez organ egzekucyjny.

Na etapie postępowania egzekucyjnego przedsiębiorca nie może kwestionować decyzji urzędu skarbowego (urzędu miasta lub ZUS) określającego wysokość daniny publicznej (np. podatku, opłaty, kary lub składki), którą musi zapłacić. Egzekucja może bowiem być prowadzona tylko wówczas, gdy rozstrzygnięcie w tej sprawie jest ostateczne, czyli gdy upłynął już termin do złożenia od niego odwołania. Nie oznacza to jednak, że przedsiębiorca musi się biernie poddać przymusowemu ściągnięciu należności. Przysługują mu środki obrony, z których najważniejszym jest tzw. zarzut. Katalog podstaw, które mogą być przyczyną jego złożenia, określa art. 33 ustawy z 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (dalej u.p.e.a.). Gdy zastrzeżenia zgłoszone przez firmę okażą się uzasadnione, urząd będzie musiał umorzyć egzekucję.

Wniesienie podania

Zgłoszony zarzut musi być konkretny i dotyczyć tylko tych przypadków, które zostały wskazane w art. 33 u.p.e.a. (por. wyrok WSA w Gdańsku z 16 lipca 2013 r., I SA/Gd 638/13). Inne zastrzeżenia mogą być uznane za skargę na czynności egzekucyjne albo nie będą przez organ w ogóle rozpatrywane. Pismo w tej sprawie musi spełniać wymagania określone w art. 68 kodeksu postępowania administracyjnego (k.p.a.), czyli odpowiadać przesłankom formalnym podania (art. 63 k.p.a.) oraz zawierać określenie podstawy zarzutu. Do przesłanek...