Sprzedawca ma prawo skorzystać z uproszczonych metod

Dążąc do usprawnienia rozliczeń, unijny prawodawca wprowadził 
do rozporządzenia wykonawczego grupę domniemań dotyczących lokalizacji usługobiorcy, 
a w konsekwencji miejsca 
uiszczenia podatku.

Obowiązek rozliczenia VAT przez sprzedawcę w kraju siedziby, zwykłego miejsca pobytu lub stałego miejsca zamieszkania usługobiorcy powoduje, że przedsiębiorca powinien mieć możliwość w miarę łatwego określenia miejsca konsumpcji. Zasada ta nabiera szczególnego znaczenia w odniesieniu do usług o stosunkowo niskiej wartości świadczenia jednostkowego przy jednoczesnym wysokim wolumenie sprzedaży. Takie cechy są charakterystyczne dla usług telekomunikacyjnych, nadawczych i elektronicznych.

Dążąc do usprawnienia rozliczeń dostawców usług cyfrowych, unijny prawodawca ustanowił grupę domniemań dotyczących lokalizacji usługobiorcy.

Pierwsza grupa domniemań, sformułowanych w art. 24a rozporządzenia wykonawczego, dotyczy zarówno transakcji przeprowadzanych z udziałem dwóch podatników VAT, jak i świadczeń na rzecz ostatecznych konsumentów. Unijny prawodawca przyjął fikcję prawną, zgodnie z którą usługobiorca (niezależnie od jego statusu jako podatnika VAT) ma siedzibę, stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu w lokalizacji, w której znajduje się punkt umożliwiający odbiór usługi cyfrowej. Dotyczy to sposobów przekazu, w przypadku których konieczna jest fizyczna obecność usługobiorcy w danym miejscu (budki i automaty telefoniczne, punkty bezprzewodowego dostępu do internetu, kafejki internetowe, restauracje, lobby hotelowe itp.)....