![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Ważniejszy sposób realizacji kontraktu niż jego nazwa
FORMALNOŚCI | Wykonywanie pracy tylko na wezwanie firmy nie jest zatrudnieniem w stosunku pracy. W takim przypadku nie ma szans na ustalenie istnienia etatowego związania.
Pracownik lub inspektor Państwowej Inspekcji Pracy mogą żądać ustalenia przed sądem, że konkretna osoba była zatrudniona w stosunku pracy. Roszczenie to opiera się na art. 189 kodeksu postępowania cywilnego. Zgodnie z nim powód może się domagać ustalenia przez sąd istnienia lub nieistnienia stosunku prawnego lub prawa, gdy ma w tym interes prawny.
W orzecznictwie powszechnie przyjmuje się, że pracownik ma interes prawny w żądaniu ustalenia istnienia stosunku pracy. Tak też wskazał Sąd Najwyższy w wyroku z 29 marca 2001 r. (I PKN 333/00). Uznał, że interes prawny pracownika w ustaleniu istnienia stosunku pracy (art. 189 k.p.c.) z reguły nie wyczerpuje się w możliwości dochodzenia świadczeń należnych z tego stosunku prawnego.
Co bada sąd
Sąd, uznając, że osoba, która wystąpiła z roszczeniem o ustalenie istnienia stosunku pracy, ma interes prawny, w dalszej kolejności ocenia, czy stosunek prawny, który łączył strony, miał cechy stosunku pracy. Zazwyczaj musi rozstrzygnąć, czy łącząca strony umowa miała cechy tej o pracę, czy było to zlecenie lub umowa o dzieło. Rozróżnienie to wymaga zbadania woli stron zawierających kontrakt, przebiegu realizacji umowy oraz ustalenia cech przeważających łączącego strony stosunku prawnego >patrz ramka. Zatem w...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
