Oczywistość musi wynikać z dowodów

Funkcjonariusz, który dopuścił się czynu o znamionach przestępstwa, może zostać natychmiast i w sposób trwały odsunięty od pełnienia służby.

Jedną z przesłanek fakultatywnego zwolnienia policjanta ze służby jest popełnienie przez niego czynu o znamionach przestępstwa albo przestępstwa skarbowego, jeżeli popełnienie czynu jest oczywiste i uniemożliwia jego pozostanie w służbie. Tak stanowi art. 41 ust. 2 pkt 8 ustawy o policji (dalej uop). Decyzja o zwolnieniu policjanta ze służby na tej podstawie związana jest więc z utratą przez niego przymiotu nieposzlakowanej opinii. Podobnie zresztą jak to jest w przypadku zwolnień funkcjonariuszy z uwagi na ważny interes służby (pisaliśmy o tym w poprzednim numerze Administracji). Tam jednak utrata takiego przymiotu była tylko jedną z możliwych przyczyn uzasadniających zwolnienie funkcjonariusza. Tu ma ona podstawowe znaczenie. Jak wynika, bowiem z uzasadnienia wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 3 listopada 2010 r. (I OSK 1405 10, orzeczenia.nsa.gov.pl) celem tego przepisu jest usunięcie z policji tych funkcjonariuszy, którzy w sposób oczywisty popełnili czyny o znamionach przestępstwa, a charakter tych czynów wskazuje na popełnienie ich z motywów zasługujących na szczególne potępienie w oczach opinii publicznej. Nic dziwnego, więc, że takim decyzjom często nadawany jest rygor natychmiastowej wykonalności (art. 108 kodeksu postępowania administracyjnego).

Decyzja w rękach przełożonych

By możliwe było zwolnienie funkcjonariusza na tej podstawie konieczne jest...