Portret czy nieudolny szkic

źródło: Stowarzyszenie Nowe Horyzonty

Willem Dafoe jako Pier Paolo Pasolini i w jego okularach

źródło: Stowarzyszenie Nowe Horyzonty

Współczesna Sodoma opisywana przez Pasoliniego, a pokazana w filmie Ferrary

autor zdjęcia: Andrzej Bogacz

źródło: Fotorzepa

Barbara Hollender

autor zdjęcia: Waldemar Kompała

źródło: Fotorzepa

Jacek Marczyński

„Pasolini” to film wzbudzający skrajne emocje, podobnie jak kiedyś jego bohater. Od piątku w kinach.

PRO

Barbara Hollender

W filmie o ostatnim dniu Pasoliniego Abel Ferrara pokazuje różne twarze trochę zapomnianego dziś artysty. I mówi też o społeczeństwie, w którym rządzi nietolerancja, a wolność trzeba chronić.

Amerykanin Abel Ferrara, demoniczny satyr z narkotykową przeszłością, portretujący intelektualistę? Tak, bo człowiek pazerny na życie, który odbił się od dna, dobrze wie, czym są prowokacja, przekraczanie granic, igranie z niebezpieczeństwem, ale też tolerancja i szukanie raju.

Pier Paolo Pasolini został zamordowany 2 listopada 1975 roku. Na plaży w Ostii, 30 kilometrów od Rzymu. Za morderstwo skazano 17-letniego chłopaka, którego reżyser zabrał spod rzymskiego dworca, ale wielu obserwatorów jego procesu mówiło o zbrodni politycznej.

Pasolini był pisarzem, poetą, tłumaczył na włoski „Oresteję", „Antygonę", „Eneidę". W filmie zadebiutował ekranizacją własnej powieści „Włóczykij" o alfonsie z rzymskich slumsów. Podczas premiery neofaszyści zdemolowali kino. Odtąd każdym niemal filmem wywoływał skandal. Niezależnie od tego, czy przenosił na ekran antyczne tragedie, czy...