Resort jest za potocznym ustalaniem terminów

źródło: materiały prasowe

Paweł Korus, radca prawny, partner kancelarii A. Sobczyk i Współpracownicy

Najdłuższy, 33-miesięczny obecnie angaż okresowy zawarty 22 lutego 2016 r. skończy się 21 listopada 2018 r. Ministerstwo pracy potwierdziło dla „Rzeczpospolitej" ten sposób liczenia upływu zatrudnienia.

Według zmienionego art. 251 § 1 k.p. okres zatrudnienia na umowę o pracę na czas określony, a także łączne zatrudnienie na umowach terminowych zawieranych między tymi samymi stronami stosunku pracy nie może przekroczyć 33 miesięcy.

Jak zatem ustalić datę finiszu tego maksymalnego angażu u kogoś, kto zawarł go w dniu startu nowelizacji? Przy określaniu tego terminu powstały wątpliwości. Zgody nie ma też wśród prawników.

Bez jednomyślności

Wszystko dlatego, że kodeks pracy posługuje się różnymi terminami przy określaniu uprawnień pracowniczych, ale nie zawsze i nie dla każdej sytuacji je precyzuje. Przykładowo wskazuje je przy wypowiedzeniu umowy, kiedy liczy go w dniach, tygodniach lub miesiącach. Zgodnie z art. 30 § 21 k.p. okres wypowiedzenia określony w miesiącach kończy się w ostatnim dniu miesiąca, a ten w tygodniach kończy się odpowiednio w sobotę. Natomiast takiej bezpośredniej podpowiedzi nie ma przy obliczaniu np. upływu miesiąca, na jaki zawarto umowę na czas określony.

Dominuje jednak pogląd, że terminy w prawie pracy należy liczyć w sposób rozumiany potocznie, czyli kalendarzowo, nie trzeba więc odwoływać się do kodeksu cywilnego. Wskazuje na to także orzecznictwo Sądu Najwyższego (por. wyrok z 19 grudnia 1996 r., I PKN 47/1996). Dlatego miesięczna umowa na czas określony podpisana np. 10 marca skończy się 9 kwietnia...