Pobożnie i bluźnierczo

autor zdjęcia: Krzysztof Zieliński

źródło: Rzeczpospolita

Jasna Góra Podkarpacia – tym mianem określa się często sanktuarium Męki Pańskiej i Matki Bożej Kalwaryjskiej.

autor zdjęcia: Krzysztof Zieliński

źródło: Rzeczpospolita

Pustelnia św. Jana z Dukli daje szansę na wyciszenie i skupienie.

autor zdjęcia: Krzysztof Zieliński

źródło: Rzeczpospolita

Poganin – jeden z najstarszych i największych dębów w Polsce.

Podróżując po Podkarpaciu często miewam wrażenie, że poruszam się na pograniczu piekła i raju.

Doświadczam wówczas istnienia, a czasem wręcz „muśnięcia" Nieskończoności, odbywam duchowe rekolekcje, ale też uświadamiam sobie istnienie ciemnych mocy. Bo z jednej strony mamy Kalwarię Pacławską, Pustelnię św. Jana z Dukli z drugiej zaś Diabelski Kamień i wodospad w Foluszu, w Węglówce zaś przykuwa uwagę samotny Dąb Poganin.

Raj dla pątników

Opowieść o Kalwarii Pacławskiej należy rozpocząć od tego, że samo określenie dotyczy trzech pojęć: wzgórza, miejscowości leżącej na jego grzbiecie oraz rezerwatu przyrody na wschodnich stokach. Wzgórze kalwaryjskie o wysokości 465 m n.p.m. znajduje się w najbardziej na północ wysuniętej części Karpat Wschodnich. Miejscowość Kalwaria Pacławska to niewielka wieś na grzbiecie wspomnianego wzgórza. Leży 24 km od Przemyśla w kierunku południowo-zachodnim. Osada założona została przez Andrzeja Maksymiliana Fredrę w 1665 roku.

Pierwszy człon nazwy nawiązuje do Kalwarii (Golgota) w Ziemi Świętej, a drugi pochodzi od sąsiedniej, leżącej w obniżeniu między wzgórzami, wsi Pacław. Najbardziej charakterystycznym elementem Kalwarii Pacławskiej jest Sanktuarium Męki Pańskiej i Matki Bożej Kalwaryjskiej. O tym sanktuarium mówi się często Jasna Góra Podkarpacia.

W klimat tego szczególnego miejsca najlepiej wprowadza opowieść franciszkanów: „To...