Nie tylko staż pracy wpływa na prawo do trzynastki

Realizacja prawa do trzynastki wywołuje wiele sporów. Związane są one zwłaszcza z ustalaniem uprawnień do tego świadczenia, skutkami przejścia zakładu pracy na nowego pracodawcę oraz określeniem jego przedawnienia.

Trzynastka nie jest świadczeniem powszechnym, lecz przysługuje tylko określonym pracownikom sfery budżetowej. Zasady nabywania przez nich prawa oraz ustalania wysokości i wypłacania dodatkowego wynagrodzenia rocznego określa ustawa z 12 grudnia 1997 r. o dodatkowym wynagrodzeniu rocznym dla pracowników jednostek sfery budżetowej (tekst jedn. DzU z 2013 r., poz. 1144 ze zm.; dalej: ustawa).

Półroczny staż...

Zasadą jest, że prawo do trzynastki w pełnej wysokości przysługuje po przepracowaniu u danego pracodawcy całego roku kalendarzowego. Przez przepracowanie w rozumieniu art. 2 ust. 1 ustawy należy rozumieć faktyczne (efektywne) wykonywanie pracy, a nie tylko pozostawanie w stosunku pracy (uchwała Sądu Najwyższego z 25 lipca 2003 r., III PZP 7/03, wyrok SN z 18 października 2011 r., I PK 263/10).

Przy stażu krótszym niż rok, ale wynoszącym co najmniej 6 miesięcy, trzynastkę ustala się w wysokości proporcjonalnej do przepracowanego czasu. Do tego sześciomiesięcznego okresu nie wlicza się jednak dni pobierania wynagrodzenia i zasiłku za czas niezdolności do pracy (por. uchwała SN z 7 lipca 2011 r., III PZP 3/11). Pomija się też okres tymczasowego aresztowania pracownika – mimo formalnie trwającego stosunku pracy, nie jest to okres przepracowany w rozumieniu art. 2 ustawy, ponieważ w tym czasie praca nie jest świadczona. Wlicza się tu natomiast dni urlopu...