Wypłaty z funduszu socjalnego przy uwzględnieniu kryteriów

Aby uchronić się przed ryzykiem oskładkowania świadczeń wypłacanych z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, pracodawcy powinni bazować na sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej uprawnionych, mimo że ten obowiązek nie wynika wprost z przepisów.

W dalszym ciągu źródłem wielu sporów pracodawców z Zakładem Ubezpieczeń Społecznych pozostaje wyłączenie z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne świadczeń wypłaconych z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, które przewiduje § 2 ust. 1 pkt 19 rozporządzenia ministra pracy i polityki socjalnej z 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (tekst jedn. DzU z 2015 r., poz. 2236; dalej: rozporządzenie składkowe). Zgodnie z tym przepisem, podstawy wymiaru składek nie stanowią świadczenia finansowane ze środków przeznaczonych na cele socjalne w ramach zakładowego funduszu świadczeń socjalnych (dalej: zfśs). Rozumienie tego wyłączenia to przedmiot licznych kontrowersji. Z kolei naruszenie przepisów regulujących funkcjonowanie zfśs może się stać pretekstem do zakwestionowania przez ZUS zastosowania przedmiotowego zwolnienia, co skutkuje znacznym obciążeniem finansowym przedsiębiorców z tytułu oskładkowania już wypłaconych świadczeń.

Zarzuty podnoszone w zakresie kontroli dotyczą głównie niezastosowania lub niewłaściwego zastosowania przy wypłacie świadczeń z zfśs kryteriów socjalnych określonych w art. 8 ust. 1 ustawy z 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (tekst jedn. DzU z 2016 r., poz. 800; dalej: ustawa o zfśs). Dotyczą one dokonania wypłaty...