Odwrotne obciążenie w budownictwie pod lupą fiskusa

Specyfika inwestycji realizowanych w branży budowlanej wymaga, aby za każdym razem indywidualnie określać sposób opodatkowania świadczonych usług, biorąc pod uwagę zależności pomiędzy podmiotami oraz charakter wykonywanych prac.

Obowiązujące od 1 stycznia 2017 r. przepisy znowelizowanej ustawy o VAT wskazują, że mechanizm odwrotnego obciążenia w usługach budowlanych ma zastosowanie gdy spełnione są łącznie następujące warunki:

- nabywca jest czynnym podatnikiem VAT,

- usługodawca działa jako podwykonawca i świadczy usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy o VAT,

- sprzedaż nie jest zwolniona z VAT.

Regulacja wydaje się być prosta. Specyfika branży budowlanej pokazuje jednak, że zastosowanie nowych przepisów przy realizowanych przedsięwzięciach stwarza wiele trudności. Podatnicy, obawiając się błędnego rozliczenia VAT i chcąc zminimalizować ryzyko powstania zaległości w VAT, pytają organy podatkowe we wnioskach o interpretacje o rozstrzygnięcia w ich konkretnych sprawach.

Znowelizowane przepisy wprowadzają pojęcie podwykonawcy, jednak nie precyzują jak powinno się je rozumieć.

Na początek definicja podwykonawcy

Organy podatkowe wskazują natomiast, że ze względu na brak definicji podwykonawcy w ustawie o VAT, należy odnieść się do wykładni językowej, według której jest to firma lub osoba wykonująca pracę na zlecenie głównego wykonawcy (objaśnienia podatkowe Ministerstwa Finansów z 17 marca 2017 r. „Stosowanie mechanizmu odwróconego obciążenia w transakcjach dotyczących świadczenia usług budowlanych"). W świetle tej definicji...