Emeryta łatwiej delegować

Pracownik delegowany z Polski do pracy na terenie innego państwa członkowskiego może podlegać ubezpieczeniom w ZUS, mimo że przed wyjazdem nie był zatrudniany przez płatnika składek w Polsce, jeśli ma prawo do emerytury. Dla zastosowania art. 12 ust. 1 rozporządzenia podstawowego wymagane jest bowiem jedynie, aby przed takim delegowaniem pracownik podlegał ustawodawstwu państwa wysyłającego. Jako emeryt, osoba temu ustawodawstwu podlega.

Tak wynika z wyroku Sądu Najwyższego z 15 listopada 2017 r. (III UK 182/16).

Przedsiębiorca zawarł ze zleceniodawcą umowę o świadczenie usług. Jej przedmiotem było zapewnienie zleceniodawcy odpowiedniej osoby do zajmowania się gospodarstwem domowym oraz opieki nad osobą potrzebującą wsparcia w Niemczech. W celu realizacji tej umowy najpierw zawarto umowy zlecenia z jedną osobą, a po ich zakończeniu – z kolejną.

Przedsiębiorca zawierał później ze zleceniodawcą analogiczne umowy o świadczenie usług. Najpierw podpisał umowę zlecenia z pierwszą z wcześniej zatrudnianych osób – w przedmiocie opieki nad osobą starszą i sprzątania w jej gospodarstwie domowym od stycznia do lipca 2012 r. Następnie zawarł dwie umowy zlecenia z drugą osobą – na te same czynności pełnione od lipca do września 2012 r.

Pierwsza osoba sprawowała opiekę do śmierci podopiecznego, tj. do września 2013 r. Najczęściej było tak, że w danym roku zawierała ona z przedsiębiorcą umowy zlecenia na okresy półroczne. W czasie, gdy korzystała z urlopu – trwającego od miesiąca do dwóch – obowiązki wynikające z umowy o świadczenie usług wykonywała druga osoba.

ZUS stwierdził, że ta druga zleceniobiorczyni nie spełniła wymogu określonego w art. 12 ust. 1 rozporządzenia nr 883/2004. Przepis ten przewiduje objęcie ubezpieczeniem osoby delegowanej m.in. pod warunkiem, że nie zastępuje ona innego pracownika...