Zapomniani asesorzy

Marcin Mrowicki Odbijali się od murów organów niechętnych ich racjom.

Sześć lat czekali na zakomunikowanie przez opieszały Trybunał ich sprawy (Sobczyńska i inni p. Polsce, skarga nr 62765/14). Asesorzy, pozytywnie zaopiniowani przez Krajową Radę Sądownictwa na przełomie 2005 i 2006 r. oczekiwali na prezydencką nominację. Nie doczekali się. Dopiero w styczniu 2008 r. w Dzienniku Ustaw ukazało się postanowienie prezydenta RP w sprawie odmowy powołania na stanowiska. Nie zawierało uzasadnienia. Skarżący bezskutecznie próbowali je podważyć. Odbijali się od kolejnych murów organów niechętnych rozpoznać merytorycznie ich argumenty. Sądy administracyjne uznały się za niewłaściwe. W międzyczasie Pierwszy Prezes SN zapytał Trybunał Konstytucyjny o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego, jaki zaistniał między prezydentem i Krajową Radą Sądownictwa w zakresie dotyczącym kompetencji do opiniowania kandydatów na stanowisko sędziego. TK umorzył postępowanie ze względu na niedopuszczalność wydania wyroku (Kpt 1/08) – nie stwierdził sporu kompetencyjnego.

Skrócona kadencja KRS

Również nieskuteczna okazała się skarga konstytucyjna o zbadanie zgodności art. 55 § 1 ustawy Prawo o ustroju sądów powszechnych rozumianego w ten sposób, że dopuszcza możliwość niepowołania sędziego przez Prezydenta, pomimo wniosku KRS, w szczególności na podstawie bliżej nieokreślonych...