Jeszcze raz o dostawach łańcuchowych w ramach „quick fixes”

Celem nowelizacji miało być wyeliminowanie niejasności co do łańcuchowego charakteru transakcji w sytuacji, gdy za transport odpowiada podmiot pośredniczący. Obecne brzmienie przepisów powinno ujednolicić praktykę i usunąć wątpliwości.

1 lipca 2020 r. w ustawie o VAT zaimplementowano rozwiązania wynikające z nowelizacji dyrektywy VAT 2006/112/WE. Pakiet zmian określony jako tzw. quick fixes obejmuje m.in. instytucję transakcji łańcuchowych. Celem nowelizacji było usprawnienie, ujednolicenie i uszczelnienie obecnego systemu VAT. Czy ustawodawca sprostał temu zadaniu? Jak wyglądają transakcje łańcuchowe w nowym wydaniu? Niniejszy artykuł powinien pomóc w uzyskaniu odpowiedzi na te pytania.

W stanie prawnym obowiązującym do końca 2019 r. dyrektywa VAT 2006/112/WE nie zawierała regulacji dotyczących transakcji łańcuchowych. Źródłem regulacji krajowych było orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, co powodowało, że w przepisach wewnętrznych poszczególnych państw UE występowały znaczne różnice w zakresie traktowania transakcji łańcuchowych. Mając na celu wyeliminowanie niepewności co do prawa, ograniczenie ekspozycji na ryzyko przy rozliczaniu transakcji transgranicznych oraz zmniejszenie kosztów obsługi tych transakcji po stronie podatników (np. chociażby związanych z pomocą prawną przy ustalaniu stanu prawnego obowiązującego w danym państwie UE), prawodawca unijny zdecydował się ujednolicić zasady obowiązujące na terytorium całej Unii Europejskiej.

Dotychczasowy stan prawny

Kluczowym przepisem regulującym w dotychczasowym stanie prawnym instytucję transakcji łańcuchowych...