Jest wyjątek od zasady stabilności decyzji

Stosownie do treści art. 156 § 2 k.p.a. nie stwierdza się nieważności aktu, gdy wywołał on nieodwracalne skutki prawne, zatem wstrzymanie wykonania aktu jest środkiem zapobiegającym powstaniu skutków tego rodzaju.

Co może zrobić strona decyzji administracyjnej w sytuacji, gdy decyzja którą otrzymała jest w jej w opinii błędna, wręcz narusza obowiązujące przepisy prawa, a termin na wniesienie skargi do sądu administracyjnego od decyzji już upłynął, lub decyzja stała się ostateczna na skutek niezachowania terminu na odwołanie się od niej, a jednocześnie ten akt administracyjny pozostaje zdaniem strony w głębokiej sprzeczności z porządkiem prawnym? Rozwiązaniem prawnym, możliwym do zastosowania w takiej sytuacji, jest instytucja stwierdzenia nieważności decyzji.

Analiza kodeksu

Z literalnego brzmienia art. 156 ustawy – Kodeks postępowania administracyjnego wynika, że stwierdzeniu nieważności mogą podlegać decyzje administracyjne. Całościowa analiza k.p.a. pozwala jednak na uznanie, iż stwierdzeniu nieważności w trybie art. 156 k.p.a. podlegać mogą również postanowienia (w tym wydawane w toku postępowania egzekucyjnego), na które służy zażalenie i postanowienia wydane w wyniku zażalenia, a także zatwierdzone ugody administracyjne.

Jednocześnie przepisy nie ograniczają możliwości stwierdzenia nieważności jedynie do aktów ostatecznych, a mówią ogólnie o „stwierdzeniu nieważności", uznaje się zatem, że stwierdzenie nieważności może dotyczyć zarówno aktów ostatecznych, jak i nieostatecznych. Z jednym jednak zastrzeżeniem – jeżeli decyzja lub...