Co nagle to po diable

autor zdjęcia: mat. pras.

źródło: Rzeczpospolita

Aspekt proceduralny art. 2 konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności.

Jako że w swojej kilkuletniej praktyce publicystycznej najwięcej czasu poświęciłam przewlekłości postępowania, nie może być inaczej i tym razem, tylko z innej perspektywy i innego przepisu europejskiej konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności (DzU z 1993 r., nr 61, poz. 284 ze zm., dalej konwencja).

Dziś spróbuję zmierzyć się nie z art. 6 ust. 1 bądź 13 konwencji, ale art. 2, który również ma zastosowanie do kwestii nadmiernej długości postępowania, w jego aspekcie proceduralnym. Aby najlepiej zobrazować te kwestie, omówię istotny dla praktyki prawniczej wyrok z 3 września 2020 r. Kamińska i inni przeciwko Polsce (skarga nr 4006/17) Europejskiego Trybunału Praw Człowieka (dalej ETPC lub Trybunał).

Osadzony się nie skarżył

7 stycznia 2009 r. J.F. został zatrzymany przez funkcjonariuszy policji w celu odbycia zastępczej kary pozbawienia wolności w związku z nieuiszczeniem grzywny. Podczas badania przeprowadzonego w dniu osadzenia J.F. wskazał, że przebył dwa zawały serca, leczy się na cukrzycę, ma problemy z nadciśnieniem i przy wzroście 175 cm waży 140 kg. W przeszłości zaś spożywał duże ilości alkoholu, narkotyków (kokainy). W trakcie jego pobytu w areszcie przeprowadzono kolejne badania i przepisano leki na obniżenie ciśnienia i wizytę u internisty. Z powodu pogorszenia się stanu zdrowia 15 stycznia 2009 r. J.F. został przewieziony do...