Czy zmiany w zagospodarowaniu przestrzennym otworzą nowe możliwości?

Chaos przestrzenny i brak przewidywalności rozstrzygnięć organów powodują sporą niepewność wśród inwestorów. Receptą na to ma być kompleksowa reforma planowania i zagospodarowania przestrzennego.

Polska przestrzeń wymaga uporządkowania – i to od wielu lat. Głównym problemem jest brak miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, co wymusza konieczność prowadzenia polityki przestrzennej na podstawie decyzji o warunkach zabudowy, która w założeniach miała być narzędziem stosowanym tylko w wyjątkowych sytuacjach. Sporym wyzwaniem jest także proces „rozlewania się” miast i miejscowości. Generuje to dodatkowe koszty przy realizacji infrastruktury publicznej, która musi łączyć ze sobą daleko oddalone od siebie budynki. Po wielu zapowiedziach i długich pracach koncepcyjnych projekt ustawy o zmianie ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym oraz niektórych innych ustaw (dalej „projekt”) został opublikowany na stronach Rządowego Centrum Legislacji i jest na etapie opiniowania. Czy przyniesienie on pożądane zmiany? To zależy od wielu czynników.

Ambitne założenia

Zgodnie z projektem reforma zagospodarowania przestrzennego ma polegać na realizacji czterech podstawowych założeń. Po pierwsze, ustawodawca chce zobowiązać wszystkie gminy do opracowania i przyjęcia strategii zagospodarowania przestrzennego. To z kolei ma przełożyć się na realizację drugiego obowiązku - przyjęcia, w formie aktów prawa miejscowego, ogólnych planów zagospodarowania, określających podstawowe zasady zabudowy gminy, uwzględniające planowane kierunki jej rozwoju....